Άλλη μια εθνική επέτειος, άλλη μια ευκαιρία για τους
απανταχού Ελληναράδες να φωνάξουν ή να γράψουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με
περηφάνια «Ζήτω η Ελλάς» ή «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι». Άλλη μια ευκαιρία
να δηλώσουν τα φρονήματα τους. Άλλη μια ευκαιρία για να δηλώσουν την
ψευτομαγκία τους…
Για να αποφύγω την οποιαδήποτε διαστρέβλωση αυτών που γράφω, δεν θέλω να
ταυτίσω την αγάπη για την πατρίδα του καθενός μας με τον εθνικισμό. Πιστεύω και
αγαπώ εξίσου την πατρίδα μου. Ξέρω ότι οι περισσότεροι αγαπάτε την πατρίδα σας,
γουστάρετε την κουλτούρα της, την ιστορία της. Βλέπεις τα θετικά και αποφεύγεις
να δεις τα μειονεκτήματα που κάνουν κακό σε σένα, στα παιδιά σου αλλά και στη
κοινωνία.
Έβγαλες από την ντουλάπα σου την σημαία και την τοποθέτησες στο μπαλκόνι σου ή
στην αυλή σου. Φούσκωσες από περηφάνια όταν είδες τα βίντεο στη τηλεόραση για
την απελευθέρωση του γένους . Θυμήθηκες τα νεανικά σου χρόνια βλέποντας από την
τηλεόραση της παρέλαση των παιδιών σου γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι πλέον η
παρέλαση είναι “prive” για αυτούς που κάποιοι ονομάζουν «επίσημους»….
Έντυσες τα παιδιά σου με φουστανέλες τους έδειξες ποιος είναι ο Κολοκοτρώνης,
ποιος είναι ο Καραϊσκάκης και ο Νικηταράς. Στη συνέχεια παρέδωσες τα παιδιά σου
στην τηλεόραση για να συνεχίσουν την μόρφωση τους ώστε να αράξεις ευλαβικά με
τους κολλητούς και να απολαύσετε τον μπακαλιάρο και την σκορδαλιά…
Γιόρτασες και τίμησες τους ήρωες με τον δικό σου τρόπο. Με οινοποσία και
φουσκωμένη εθνική υπερηφάνεια και αύριο πάλι στο ίδιο έργο θεατής. Αύριο πάλι
καθισμένος στο καναπέ σου θα δέχεσαι παθητικά τους νέους κατακτητές (τρόικα,
Δ.Ν.Τ., κτλ) να σου στερούν την ελευθερία σου, την εθνική σου κυριαρχία.
Πόσο περήφανος νιώθεις για τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη όμως εσύ δεν δίνεις
την δική σου μάχη, την μάχη για τα παιδιά σου. Αφήνεις χαμηλά στελέχη διεθνών
οργανισμών που εξυπηρετούν συμφέροντα να σε αποκαλούν τεμπέλη και να σπιλώνουν
την χώρα σου. Επιτρέπεις να σου κλέβουν όλα αυτά που έχεις κερδίσει με την
δουλειά σου.
Από αύριο πάλι θα χαιρετάς στα αεροδρόμια τα παιδιά σου που θα φεύγουν μακριά
σου σε ξένες χώρες για ένα καλύτερο μέλλον, για να βρουν την ελπίδα που εσύ
σήμερα τους στέρησες. Ίσως ήρθε η ώρα να αναρωτηθείς…
Ίσως ήρθε η ώρα να αναρωτηθείς, το τι πραγματικά σημαίνει η μέρα. Το τι
πραγματικά θα πρέπει να διδαχθείς εσύ αλλά και τι πρέπει να διδάξεις τα παιδιά
σου. Θα πρέπει να τιμήσεις τους ήρωες σου ακλουθώντας τις πράξεις τους.
Υπερασπίσου την πατρίδα σου με αγώνα και όχι με φθηνά
θεάματα.
Θα θυμάμαι πάντα την ρήση του Μπελογιάννη «Δεκάδες φορές είχα βρεθεί
μπροστά στο δίλλημα, να ζήσω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου και την ιδεολογία
μου, ή να πεθάνω πιστός σε αυτές; Πάντα κατέληγα στον δεύτερο δρόμο»…
Σχόλια