Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

3 Σεπτέμβρη 2008


Λίγες μέρες πριν από την επέτειο των 34 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ το τρίπτυχο ανεξαρτησία- λαϊκή κυριαρχία- κοινωνική δικαιοσύνη παραμένει επίκαιρο. Ιδιαίτερα σήμερα, 4 χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από την ΝΔ ο τόπος δοκιμάζεται βιώνοντας το πιο σκληρό πρόσωπο της λαϊκής δεξιάς: ακρίβεια, αναξιοκρατία, διαφθορά, ανεργία, μηδενικές επενδύσεις και ανάπτυξη, άκριτη επιβολή φοροεισπρακτικών μέτρων στους μικρομεσαίους, περαιτέρω υποβάθμιση την δημόσιας εκπαίδευσης και της πολιτικής ζωής.
Η πολιτική αυτή σίγουρα δεν αποτελεί μονόδρομο. Το ΠΑΣΟΚ αντιτείνει ρεαλιστικές πολιτικές με γνώμονα τον άνθρωπο και σκοπό τη βελτίωση της καθημερινότητάς του. Η ιστορία του Κινήματός μας, με τα όποια λάθη και παραβλέψεις, αποτελεί τον πλέον αδιάσειστο μάρτυρα. Η Ελλάδα των ίσων ευκαιριών που οραματίστηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου, του ΕΣΥ, η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, η ένταξη στην ΟΝΕ, η Ελλάδα των Ολυμπιακών του 2004, η Ελλάδα που ενέταξε την Κύπρο στην ΕΕ απέχει παρασάγγας από την Ελλάδα του 2008. Μιζέρια, ανικανότητα, φτώχεια. Η κοινωνική δικαιοσύνη της δεκαετίας του ΄80 αποτελεί μακρινή ανάμνηση. Αντ’ αυτού, σήμερα, πλουτίζουν οι «ημέτεροι», η νέα γενιά ανέχεται κάθε λογής «προσωπικές συνεντεύξεις» για 800€ στην καλύτερη των περιπτώσεων, τα «ένδοξα γηρατειά» μετατράπηκαν στους σύγχρονους «άθλιους».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...