Στιβαχτής Γιώργος ( Stivachtis George)

Αγαπητοί αναγνώστες,στο προηγούμενο τεύχος σας ζήτησα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να κάνουμε την σπίθα πυρκαγιά.Να μιλήσουμε για τα προβλήματα μας,για το μέλλον μας.Πρέπει όμως πρώτα όλοι να κάνουμε την αυτοκριτική μας.Πριν βγούμε στους δρόμους πρέπει να λύσουμε όλα τα κόμπλεξ που μας έχουν δημιουργήσει.Πρέπει να δώσουμε μια νέα ταυτότητα και έναν νέο σκοπό ύπαρξης!!! Πρέπει να αναθεωρήσουμε τα όρια που μας κρατούσαν μακριά τον έναν από τον άλλο τόσα χρόνια.Πρέπει να ξεπεράσουμε τις κόκκινες γραμμές που είχαμε μέσα στο μυαλό μας.Υπάρχουν φίλοι μου δύο στρατόπεδα.Η πρόοδος και η συντήρηση!!!Πρέπει να περάσουμε και να δώσουμε την πνοή μας, τα ιδανικά μας και να μην αφήσουμε να μας ξεπεράσει πάλι η ιστορία. Είμαι κοντά στα 30 και εδώ και χρόνια ακούω για την γενιά του Πολυτεχνείου.Μια γενιά βαμπίρ για την επόμενη.Μια γενιά που για κάποιους κάποτε ήταν η ελπίδα αυτής της χώρας όμως συμβιβάστηκε και πούλησε τα οράματα και τις αξίες της στο βωμό του κέρδους.Γέμισε το κοινοβούλιο,ό

Καλώς σας βρήκαμε!!!Ναι,σε εσένα αναφέρομαι νεολαίε που τόσο καιρό είσαι στο περιθώριο.Που κάποιοι 40δες μιλούν και σκέφτονται για εσένα.Αποφασίζουν για το καλό σου χωρίς ποτέ να σε έχουν ρωτήσει τι είναι αυτό που θέλεις,που ζητάς,που επιθυμείς. Σε εσένα αναφέρομαι φοιτητή,αγρότη,εργαζόμενε.Σε εσένα αναφέρομαι που δεν γνώρισες κατοχή ούτε χούντα αλλά θα είσαι η πρώτη γενιά που θα περάσει χειρότερα από την προηγούμενη.Σε εσένα μιλάω που σε μάθανε να σκύβεις και να δέχεσαι παθητικά αυτά που σου λένε. Ήρθε ο καιρός να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε,αυτό που θέλουμε.Ήρθε ο καιρός να βγούμε από την παθογένεια της εποχής μας και με λέξεις και χρώματα να ζωγραφίσουμε τον δικό μας παράδεισο.Δεν γνωρίζω αν αυτό λέγεται επανάσταση,δεν ξέρω αν θα γίνω ποτέ ήρωας ή ηγέτης ξέρω όμως ότι μέσα από την ελεύθερη έκφραση των πιστεύω μου θα αποφασίζω εγώ για την ζωή μου και το μέλλον μου. Θέλω την βοήθεια σας ώστε η σπίθα μας να γίνει πυρκαγιά... Θα τελειώσω την πρώτη μας επαφή με μια φράση από τον Π