Στιβαχτής Γιώργος ( Stivachtis George)

Αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκε ότι εδώ και περίπου μια εβδομάδα κάθε φορά που περνάω την ώρα μου (όχι και τόσο δημιουργικά) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μου εμφανίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα το μήνυμα «Θα είμαι υποψήφιος σύνεδρος για το 9ο Συντακτικό Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από την μία σκέφτηκα λογικό είναι έχω αρκετούς φίλους που βρίσκονται στο χώρο που θα ήθελα να το τονίσω ότι τους σέβομαι και δεν είμαι ο κατάλληλος για να τους επικρίνει για την επιλογή τους. Όμως αυτές τις μέρες με βασανίζει μέσα στο μυαλό μου γιατί εγώ δεν επιθυμώ να είμαι υποψήφιος σύνεδρος; Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι αυτό που επικαλούνται πολλοί ότι το συνέδριο αυτό θα σηματοδοτήσει την αλλαγή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δυστυχώς, η λέξη αλλαγή πέθανε μαζί με τον ιδρυτή του. Αλλαγή σημαίνει αλλάζω πρώτα από όλα τον ίδιο τον εαυτό μου ώστε να αλλάξω σταδιακά και την κοινωνία. Δεν βλέπω κάποιο από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να επιθυμούν να αλλάξουν, να δώσουν κάτι νέο, κά

“ Θα μπορούσε να έχει λάβει το βραβείο του "Δημοσίου υπαλλήλου των τελευταίων 30 ετών" ” Όσοι έχουν γνωρίσει τον Γιάννη Στουρνάρα από κοντά συμφωνούν στο εξής: «Δεν τον λες ευφυή και για αυτόν τον λόγο δεν μπορεί ποτέ να διαχειριστεί πληροφορίες και αναλύσεις πέραν από εκείνες που του υποδεικνύουν. Επίσης ενώ έχει κάνει καλές σπουδές στα οικονομικά, δεν διαθέτει αυτό που λέμε οικονομική σκέψη». Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, παρότι δείχνει να μισεί θανάσιμα τον δημόσιο τομέα, θα μπορούσε να λάβει το βραβείο του «Δημοσίου Υπαλλήλου της 30ετίας». Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο τεχνοκράτης και αγαπημένο παιδί του Κώστα Σημίτη, τοποθετείται εδώ και περίπου 30 χρόνια μόνο σε δημόσιες θέσεις από τις οποίες λαμβάνει παχυλούς μισθούς. Τόσο παχυλούς, ώστε μπορεί να διαμένει σε έπαυλη στην Κηφισιά, αλλά και να διαθέτει πολυτελέστατη βίλα στη Σύρο, δίπλα ακριβώς από τη βίλα του κουμπάρου του Γιάννου Παπαντωνίου. Και μπορεί ο Γιάν

Θα ομολογήσω ότι μου γέννησε μεγάλη χαρά αλλά και ελπίδα, στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, η δήλωση της 29χρονης σοσιαλίστριας Beatriz Talegón, γενικής γραμματέως της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Βλέπεις νέους ανθρώπους, που είναι και οι πρώτοι άλλωστε που βιώνουν τις επιπτώσεις της πολιτικής και οικονομικής κρίσης, να διεκδικούν αλλά και συνάμα να εξεγείρονται απέναντι σε πολιτικές και ανθρώπους που μέχρι χθες υποστήριζαν και μάχονταν για αυτούς. Λόγια αγανάκτησης και οργής για το άδικο και την ανισότητα που υπερισχύει στο κόσμο. Οργή και αγανάκτηση για τους χαρτογιακάδες πολιτικούς που θέλουν να αποκαλούνται ως «σοσιαλιστές». Πρώην συντρόφους που αντί να μάχονται μαζί τους στους δρόμους της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Χιλής προτιμούν να παραβρίσκονται σε χλιδάτα ξενοδοχεία, με λιμουζίνες, πανάκριβα γεύματα και σκοπό ζωής να γίνουν η νέα πολιτική ελίτ της χώρας τους ή να αυξήσουν τα μηδενικά στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Κατηγορούμε το Δ.Ν.Τ., την Παγκόσμ