Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝΤΙΟ ΝΙΚΟ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ!!!


Ο Νίκος Κακαουνάκης γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1938 στην Πολυρρήνεια Καστελίου Χανίων. Στην Κατοχή μένει ορφανός από πατέρα (τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί) και αναγκάζεται να εργαστεί από την παιδική του ηλικία για να βοηθήσει τη μητέρα και τα αδέρφια του. Σπούδασε στο εκκλησιαστικό λύκειο, όπου τον ξεχώρισε ο βουλευτής Χανίων (και υπουργός αργότερα) της Ένωσης Κέντρου Πολυχρόνης Πολυχρονίδης. Συνεργάζεται στο πολιτικό του γραφείο και γνωρίζεται μερικά χρόνια αργότερα με τον αείμνηστο εκδότη Χρήστο Λαμπράκη. Εκείνος του προτείνει να εργαστεί στο «Βήμα» απ’ όπου κάνει τα πρώτα του βήματα στην δημοσιογραφία το 1965. Μαχητικός, ανήσυχος και πάνω απ’ όλα ρεπόρτερ συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα βοηθώντας με την πένα του αλλά και τη συμμετοχή του.

Μετά την χούντα δημοσιογραφεί στα «ΝΕΑ» όπου αναλαμβάνει επιτελικές θέσεις. Στο διάστημα αυτό

γράφει το βιβλίο «2.650 μερόνυχτα συνωμοσίας» με ντοκουμέντα και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας.

Το 1986 αποφασίζει να εκδώσει τη δική του εφημερίδα - είναι η σατιρική και αποκαλυπτική εφημερίδα «Το Καλάμι». Ανήσυχος όμως ο Νίκος Κακαουνάκης δεν μένει ασυγκίνητος από την έκρηξη της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και αναλαμβάνει την πρωινή ζώνη του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ 100,4 απ’ όπου ξεκινά την εμβληματική παρουσία του στα ερτζιανά.

Είναι ο δημοσιογράφος που έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα στην ιστορία του μεταπολιτευτικού ραδιοφώνου με ποσοστά που ξεπερνούσαν το 60%.
Παράλληλα ασχολείται με την τηλεόραση (ΣΚΑΙ TV) αναλαμβάνοντας αργότερα και τη γενική διεύθυνση του σταθμού.
Εργάστηκε επίσης στο ραδιοφωνικό σταθμό FLASH για πολλά χρόνια (όπου επανήλθε το τελευταίο διάστημα) και στους τηλεοπτικούς σταθμούς Alter, Mega (πρωινή ζώνη)και Alpha.
Από το 1999 εκδίδει την αποκαλυπτική εφημερίδα «Στο Καρφί» (τίτλος από την ραδιοφωνική του εκπομπή
«Μία στο καρφί Και Μία στο πέταλο»).

Ο Νίκος Κακαουνάκης εισήχθη στον Ευαγγελισμό για μία εγχείρηση ρουτίνας όπως την χαρακτήριζαν θεράποντες γιατροί στα τέλη Νοεμβρίου αλλά αυτή αποδείχτηκε μοιραία. Άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Ιασώ general» στις 10.15 το βράδυ της 30ης Δεκεμβρίου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι κρεμαστοί κήποι της Αθήνας...

«Ήρθαμε σ΄ αυτό το σπίτι το 2007. Είπαμε να μη βάλουμε κλιματισμό . Το καλοκαίρι όμως η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Βράζαμε από τη ζέστη », λέει στα « ΝΕΑ » η κ . Αμαλία Ζέππου για τη διώροφη κατοικία της στον Κεραμεικό , στην οδό Παραμυθίας 29. Το δεύτερο καλοκαίρι ήταν επίσης «καυτό». «Είπα, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτό το σπίτι...». Όλα όμως άλλαξαν όταν η κ. Ζέππου , παραγωγός ντοκιμαντέρ, αποφάσισε να πρασινίσει την ταράτσα... της. Ύστερα από μία μικρή έρευνα απευθύνθηκε σε μία εταιρεία, η οποία δημιούργησε έναν καταπράσινο κήπο στη στέγη. «Η διαφορά είναι εντυπωσιακή. Άλλαξαν εντελώς οι συνθήκες. Πλέον το σπίτι είναι φοβερά δροσερό το καλοκαίρι. Αλλά και τον χειμώνα έχουμε σημαντικά οφέλη, αφού ο κήπος λειτουργεί ως μόνωση: έχουμε μείωση στην κατανάλωση φυσικού αερίου για θέρμανση έως 15%». Λειτουργικό χάρη στον ταρατσόκηπο έγινε και το μικρό δωματιάκι που υπάρχει στην ταράτσα. «Προτού δημιουργηθεί ο ταρατσόκηπος, το καλοκαίρι δεν μπορούσες να μείνεις πολλή ώρα σ΄ αυτό το

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Ιδρυτική Διακήρηξη Βασικών Αρχών και Στόχων

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσ