Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η οικονομική κρίση μπορεί να γίνει ευκαιρία;


Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει γιγαντώσει και έχει αναδείξει προβλήματα και παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας που τόσα χρόνια δεν τα παρατηρούσαμε ή τα ανεχόμασταν ως αναπόσπαστα χαρακτηριστικά του γένους μας.

Διάφοροι τομείς όπως της υγείας, παιδείας, εργασία και άλλοι ακόμα τομείς όλα αυτά τα χρόνια λεηλατήθηκαν, δια σύρθηκαν, απαξιώθηκαν από όλους αυτούς που ευαγγελιζόντουσαν την αλλαγή, τον εκσυγχρονισμό και την αναγκαία ώθηση που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις και προοπτικές ώστε να μπορούμε να βγούμε από το τέλμα στο οποίο έχουμε επέλθει. Υπουργοί, υφυπουργοί, καθηγητές, γιατροί, συνδικαλιστές, φαρμακοβιομήχανοι, δημοσιογράφοι και άλλες ακόμα κατηγορίες αντί να προασπίζουν την χώρα μας κάθε μέρα την βύθιζαν όλο και πιο βαθειά στην αδιαφάνεια με μοναδικό σκοπό τους την προσωπική τους εξέλιξη και τον παράλογο πλουτισμό τους σε βάρος του ελληνικού λαού. Αφήσαμε κερδοσκοπικούς οίκους να «στοιχηματίζουν» πάνω στη χώρα μας, στους πολίτες της. Αναρωτιέμαι αν οι ίδιοι «οίκοι» θα είχαν τα «κότσια» να παίξουν τέτοια παιχνίδια για παράδειγμα στο Πούτιν!!!

Από την άλλη όλοι εμείς που σήμερα εύκολα κουνάμε επιδεικτικά το δάχτυλο και ψάχνουμε ενόχους για να τους κάψουμε στη πυρά θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο καθρέφτη μας. Η ανοχή του καθένα μας έγινε συνενοχή. Μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί, όμως εμείς κάναμε τα στραβά μάτια τόσο καιρό. Εμείς από όποια θέση και αν βρεθήκαμε ακόμα και ως παρατηρητές των δελτίων ειδήσεων με την ατολμία μας επιτρέψαμε σε κάποιους να δράσουν προς ίδιον όφελος. Βουλιάζαμε πιο βαθειά στο καναπέ μας. Πιο πολύ στο βαθύ μας ύπνο.

Σήμερα, που τα κινήματα αγανακτισμένων ξεφούσκωσαν όπως οι χρηματιστηριακές φούσκες. Σήμερα, που η ανεργία αυξάνεται. Σήμερα, πρέπει όλοι να προτείνουμε και να συμμετέχουμε σε πολιτικές που θα επιδιώξουν ένα καλύτερο μέλλον. Πρέπει να δώσουμε την απάντηση μας. Η γενιά μας που θα επωμιστεί τις λανθασμένες πολιτικές επιλογές πολλών ετών θα πρέπει να αποφασίσει μόνη της για το μέλλον που θέλει. Θα πρέπει επιτέλους να ξεφύγουμε από την στείρα αντιπαράθεση και να δώσουμε τις λύσεις που κάποιοι δεν έδωσαν. Πρέπει όλοι μας να αντιληφθούμε ότι πολιτικές του παρελθόντος δεν μπορούν να είναι τα όπλα για σημερινά προβλήματα. Έχουμε τα μυαλά, έχουμε την όρεξη ας εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας ας μας εμπιστευτούν και οι πολιτικοί μας ώστε να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα που δεν θα μας πληγώνει.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...