Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα λάθη μιας πολιτικής...


Συμφωνώ ότι σήμερα τα συμφέροντα (ΜΜΕ, δελφίνοι κτλ) χτυπούν τον Παπανδρέου προσπαθώντας να προωθήσουν τα συμφέροντα τους. Ίσως η πιο δημοκρατική πρόταση του Παπανδρέου, το δημοψήφισμα, που θα έδινε για πρώτη φορά στη θητεία του τη δυνατότητα στο λαό να διατυπώσει την άποψη του που θα ήτανι και η άμεση επιλογή της πολιτικής που θέλει για την πατρίδα του πολεμήθηκε περισσότερο από όλες. Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα έβγαλε την απαιτούμενη άμυνα μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης ώστε να μην χάσουν τα προνόμια τους. Μια άμυνα απέναντι στην κατακραυγή του κόσμου. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η απόγνωση του κόσμου θα τελείωνε μια και καλή το πολιτικό σύστημα ως υφίστανται μέχρι σήμερα, με πολιτικούς μαριονέτες που μοναδικό σκοπό είχαν την προσωπική τους προβολή καθώς και την γιγάντωση του οικονομικού τους λογαριασμού.

Ομολογώ ότι ο Παπανδρέου στη βουλή την παρασκευή ήταν πιο ειλικρινής από ποτέ. Κάτι που δεν έκανε μέχρι σήμερα. Ίσως να είχαμε κάποια άλλη εξέλιξη αν ο Παπανδρέου σαν πρωθυπουργός που παρέλαβε ένα χάος από την κυβέρνηση Καραμανλή είχε πει την αλήθεια στο λαό. Δεν χρειαζόταν να μιλήσει για λεφτά ή διαφθορά αλλά για πολιτικές δύσκολες αλλά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την πατρίδα μας να βγεί από το τέλμα. Για μέτρα δίκαια που θα αφορούσαν όλους.

Επιπλέον, ο Παπανδρέου στη πραγματικά δύσκολη μάχη που είχε να δώσει έπρεπε να επιλέξει ανθρώπους που θα μπορούσαν να συμβάλουν. Δυστυχώς, η διατύπωση του Καρατζαφέρη ότι στις δύσκολες ώρες οι τεχνοκράτες δεν μπορούν να συμβάλουν αποτελεσματικά είναι σωστή. Τις δύσκολες αποφάσεις πρέπει να τις παίρνουν άτομα με τόλμη, γνώση, θράσος και μοναδικό γνώμονα το καλό των πολιτών και της χώρας. Οι τεχνοκράτες της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν ικανοί να στέκονται «προσοχή» ακόμα και σε θυρωρούς του Δ.Ν.Τ. ή της Ε.Ε. από απειρία, από φόβο το αποτέλεσμα πάντως ήταν το ίδιο.

Όμως ο Γιώργος Παπανδρέου σήμερα πληρώνει το λάθος να διώξει (με την πολιτική του ή με τις επιλογές του) από κοντά του τους ανθρώπους που τον στήριξαν. Σωματεία, νεολαίους, αγρότες, φοιτητές, συνδικαλιστές ανθρώπους που στο πρόσωπο του και στις προτάσεις που είχε κάνει στην ομιλία του στη ΔΕΘ πριν τις εκλογές του 2009 είχαν βρει μια λύση. Αυτοί θα ήταν σήμερα η άμυνα του και είναι σίγουρο ότι δεν θα παρέδιδαν την εξουσία σε κανέναν Σαμαρά και δεν θα αφήναν κανέναν Βενιζέλο, Λοβέρδο ή Διαμαντοπούλου να τον εκβιάζει!!!Μιλάμε για αυτούς τους ανθρώπους που τιμώρησαν παραδειγματικά την αλαζονεία του Βενιζέλου.

Είναι σίγουρο ότι αν σήμερα υπάρχει μια μεταβατική κυβέρνηση όσο και αν τα ΜΜΕ επικαλούνται ότι θα είναι καλό για την σωτηρία της πατρίδας δυστυχώς θα είναι μια κυβέρνηση που θα φέρει ακόμα πιο δυσβάσταχτα βάρη στους Έλληνες πολίτες.

Τέλος, θα πρέπει να αναλογιστούν όλα τα μέλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (όσα φυσικά έχουν παραμείνει) πια θα είναι η επόμενη μέρα;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι κρεμαστοί κήποι της Αθήνας...

«Ήρθαμε σ΄ αυτό το σπίτι το 2007. Είπαμε να μη βάλουμε κλιματισμό . Το καλοκαίρι όμως η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Βράζαμε από τη ζέστη », λέει στα « ΝΕΑ » η κ . Αμαλία Ζέππου για τη διώροφη κατοικία της στον Κεραμεικό , στην οδό Παραμυθίας 29. Το δεύτερο καλοκαίρι ήταν επίσης «καυτό». «Είπα, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτό το σπίτι...». Όλα όμως άλλαξαν όταν η κ. Ζέππου , παραγωγός ντοκιμαντέρ, αποφάσισε να πρασινίσει την ταράτσα... της. Ύστερα από μία μικρή έρευνα απευθύνθηκε σε μία εταιρεία, η οποία δημιούργησε έναν καταπράσινο κήπο στη στέγη. «Η διαφορά είναι εντυπωσιακή. Άλλαξαν εντελώς οι συνθήκες. Πλέον το σπίτι είναι φοβερά δροσερό το καλοκαίρι. Αλλά και τον χειμώνα έχουμε σημαντικά οφέλη, αφού ο κήπος λειτουργεί ως μόνωση: έχουμε μείωση στην κατανάλωση φυσικού αερίου για θέρμανση έως 15%». Λειτουργικό χάρη στον ταρατσόκηπο έγινε και το μικρό δωματιάκι που υπάρχει στην ταράτσα. «Προτού δημιουργηθεί ο ταρατσόκηπος, το καλοκαίρι δεν μπορούσες να μείνεις πολλή ώρα σ΄ αυτό το

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Ιδρυτική Διακήρηξη Βασικών Αρχών και Στόχων

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσ