Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μπορεί η διχοτόμηση της Ουκρανίας να προκαλέσει ένα γεωπολιτικό ντόμινο;



Ρευστή συνεχίζει να παραμένει η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία.

Η καθαίρεση από τη μια του Γιανουκόβιτς και η καταγγελία του ίδιου με διάγγελμα του για πραξικόπημα. Η απελευθέρωση της Τιμοσένκο (των 12 δισ. ευρώ περιουσίας) από τη φυλακή και η επικοινωνιακή της προσπάθεια να κερδίσει το πλήθος στη πλατεία ανεξαρτησίας (παρ’ όλο που υπήρξαν και αρκετά γιουχαΐσματα) και φυσικά ο πρωταγωνιστικός ρόλος των ναζιστών.

Από την αρχή ήμουν απέναντι τόσο στο Γιανουκόβιτς όσο και στη Τιμοσένκο. Αποστρέφομαι εξίσου όλα αυτά που εκφράζουν, όλα αυτά που στηρίζουν. Σκοπός τους είναι ο προσωπικός πλουτισμός ενώ ο λαός τους είναι στα όρια της φτώχειας (τι μου θυμίζει αυτό!!!). Ίσως, θα έπρεπε ο λαός της χώρας να τους κάνει πέρα και τους δύο.

Τα πράγματα στην Ουκρανία είναι οριακά. Υπάρχουν πολλά σενάρια και όταν μιλάμε για διπλωματία ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι το σενάριο που ακούγεται τις τελευταίες ώρες για διχοτόμηση της Ουκρανίας, στα πλαίσια των σφαιρών επιρροής που έχουν τα κόμματα και ταυτίζονται γεωγραφικά με τις εθνοτικές ομάδες της χώρας, με κάνει να ανησυχώ περισσότερο.

Ίσως η πολιτική των έξυπνων βομβών να κρίθηκε ότι είναι πολύ δαπανηρή. Επομένως, προκρίνεται η παλιά δοκιμασμένη συνταγή του διαίρει και βασίλευε. Χωρίζουμε ένα λαό στη μέση και τους αφήνουμε να σκοτώνονται για χρόνια για το σε ποιον ανήκει ένα χωριό στα σύνορα. Όσο αυτοί θα προσπαθούν να αποδείξουν σε ποιον ανήκει ιστορικά, οι ισχυροί του πλανήτη θα κάνουν αυτό που ήθελαν εξ’ αρχής, να κερδίζουν χρήμα και να επεκτείνουν τις αυτοκρατορίες τους.

Όπως, όμως είπα και παραπάνω, αυτό με κάνει να ανησυχώ περισσότερο είναι η μεγάλη πιθανότητα η διχοτόμηση της Ουκρανίας να προκαλέσει ένα ντόμινο αλλαγών συνόρων παντού όπου βρίσκονται γεωπολιτικά παιχνίδια και αναμετρήσεις σε εξέλιξη. Ένα «πείραμα» που μπορεί αύριο να το δούμε να επαναλαμβάνεται σε μια διχοτόμηση της Τουρκίας με αυτόνομο κουρδικό κράτος. Και ίσως αυτό το ντόμινο περάσει και τα σύνορα της χώρας μας για να «κάτσει» στη Θράκη και ίσως ακόμα παραπέρα…

Η κατάσταση στη Τουρκία βράζει τον τελευταίο καιρό και η κυβέρνηση Ερντογάν κλονίζεται καθημερινά από νέα σκάνδαλα. Η σχέση με τις Η.Π.Α. είναι στη χειρότερη δυνατή κατάσταση και το Κουρδικό είναι ένα θέμα που είναι πάντα ανοιχτό και «καίει».

Από την άλλη στη χώρα μας, με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί, μας κάνει αδύναμους στο να προβάλουμε κάποια στοιχειώδη έστω αντίσταση. Δεν πιστεύω εξάλλου στην υπάρχουσα πολιτική ηγεσία ότι μπορεί να αντεπεξέλθει σε τέτοιες παγκόσμιες κρίσεις που συμπεριλαμβάνουν κι εμάς στο κάδρο τους.

Βεβαίως, ίσως όλα αυτά που σας γράφω να είναι θεωρίες συνωμοσίας… Δεν ξέρω, όμως, θέλω να είμαι προετοιμασμένος. Εξάλλου η ιστορία άλλα μας λέει…

Ρευστή συνεχίζει να παραμένει η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία.
Η καθαίρεση από τη μια του Γιανουκόβιτς και η καταγγελία του ίδιου με διάγγελμα του για πραξικόπημα. Η απελευθέρωση της Τιμοσένκο (των 12 δισ. ευρώ περιουσίας) από τη φυλακή και η επικοινωνιακή της προσπάθεια να κερδίσει το πλήθος στη πλατεία ανεξαρτησίας (παρ’ όλο που υπήρξαν και αρκετά γιουχαΐσματα) και φυσικά ο πρωταγωνιστικός ρόλος των ναζιστών.
Από την αρχή ήμουν απέναντι τόσο στο Γιανουκόβιτς όσο και στη Τιμοσένκο. Αποστρέφομαι εξίσου όλα αυτά που εκφράζουν, όλα αυτά που στηρίζουν. Σκοπός τους είναι ο προσωπικός πλουτισμός ενώ ο λαός τους είναι στα όρια της φτώχειας (τι μου θυμίζει αυτό!!!). Ίσως, θα έπρεπε ο λαός της χώρας να τους κάνει πέρα και τους δύο.
Τα πράγματα στην Ουκρανία είναι οριακά. Υπάρχουν πολλά σενάρια και όταν μιλάμε για διπλωματία ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι το σενάριο που ακούγεται τις τελευταίες ώρες για διχοτόμηση της Ουκρανίας, στα πλαίσια των σφαιρών επιρροής που έχουν τα κόμματα και ταυτίζονται γεωγραφικά με τις εθνοτικές ομάδες της χώρας, με κάνει να ανησυχώ περισσότερο.
Ίσως η πολιτική των έξυπνων βομβών να κρίθηκε ότι είναι πολύ δαπανηρή. Επομένως, προκρίνεται η παλιά δοκιμασμένη συνταγή του διαίρει και βασίλευε. Χωρίζουμε ένα λαό στη μέση και τους αφήνουμε να σκοτώνονται για χρόνια για το σε ποιον ανήκει ένα χωριό στα σύνορα. Όσο αυτοί θα προσπαθούν να αποδείξουν σε ποιον ανήκει ιστορικά, οι ισχυροί του πλανήτη θα κάνουν αυτό που ήθελαν εξ’ αρχής, να κερδίζουν χρήμα και να επεκτείνουν τις αυτοκρατορίες τους.
Όπως, όμως είπα και παραπάνω, αυτό με κάνει να ανησυχώ περισσότερο είναι η μεγάλη πιθανότητα η διχοτόμηση της Ουκρανίας να προκαλέσει ένα ντόμινο αλλαγών συνόρων παντού όπου βρίσκονται γεωπολιτικά παιχνίδια και αναμετρήσεις σε εξέλιξη. Ένα «πείραμα» που μπορεί αύριο να το δούμε να επαναλαμβάνεται σε μια διχοτόμηση της Τουρκίας με αυτόνομο κουρδικό κράτος. Και ίσως αυτό το ντόμινο περάσει και τα σύνορα της χώρας μας για να «κάτσει» στη Θράκη και ίσως ακόμα παραπέρα…
Η κατάσταση στη Τουρκία βράζει τον τελευταίο καιρό και η κυβέρνηση Ερντογάν κλονίζεται καθημερινά από νέα σκάνδαλα. Η σχέση με τις Η.Π.Α. είναι στη χειρότερη δυνατή κατάσταση και το Κουρδικό είναι ένα θέμα που είναι πάντα ανοιχτό και «καίει».
Από την άλλη στη χώρα μας, με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί, μας κάνει αδύναμους στο να προβάλουμε κάποια στοιχειώδη έστω αντίσταση. Δεν πιστεύω εξάλλου στην υπάρχουσα πολιτική ηγεσία ότι μπορεί να αντεπεξέλθει σε τέτοιες παγκόσμιες κρίσεις που συμπεριλαμβάνουν κι εμάς στο κάδρο τους.
Βεβαίως, ίσως όλα αυτά που σας γράφω να είναι θεωρίες συνωμοσίας… Δεν ξέρω, όμως, θέλω να είμαι προετοιμασμένος. Εξάλλου η ιστορία άλλα μας λέει…
- See more at: http://www.tribune.gr/blog/news/article/8662/bori-dichotomisi-tis-oukranias-na-prokalesi-ena-geopolitiko-ntomino.html#sthash.87vOjbeR.dpuf

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι κρεμαστοί κήποι της Αθήνας...

«Ήρθαμε σ΄ αυτό το σπίτι το 2007. Είπαμε να μη βάλουμε κλιματισμό . Το καλοκαίρι όμως η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Βράζαμε από τη ζέστη », λέει στα « ΝΕΑ » η κ . Αμαλία Ζέππου για τη διώροφη κατοικία της στον Κεραμεικό , στην οδό Παραμυθίας 29. Το δεύτερο καλοκαίρι ήταν επίσης «καυτό». «Είπα, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτό το σπίτι...». Όλα όμως άλλαξαν όταν η κ. Ζέππου , παραγωγός ντοκιμαντέρ, αποφάσισε να πρασινίσει την ταράτσα... της. Ύστερα από μία μικρή έρευνα απευθύνθηκε σε μία εταιρεία, η οποία δημιούργησε έναν καταπράσινο κήπο στη στέγη. «Η διαφορά είναι εντυπωσιακή. Άλλαξαν εντελώς οι συνθήκες. Πλέον το σπίτι είναι φοβερά δροσερό το καλοκαίρι. Αλλά και τον χειμώνα έχουμε σημαντικά οφέλη, αφού ο κήπος λειτουργεί ως μόνωση: έχουμε μείωση στην κατανάλωση φυσικού αερίου για θέρμανση έως 15%». Λειτουργικό χάρη στον ταρατσόκηπο έγινε και το μικρό δωματιάκι που υπάρχει στην ταράτσα. «Προτού δημιουργηθεί ο ταρατσόκηπος, το καλοκαίρι δεν μπορούσες να μείνεις πολλή ώρα σ΄ αυτό το

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Ιδρυτική Διακήρηξη Βασικών Αρχών και Στόχων

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσ