Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

6 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΠΥΡΑ...ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΞΕΧΑΣΕ...


Χθές συμπληρώθηκαν 6 μήνες,απο την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου,απο Αστυνομικά πυρά στα Εξάρχεια...
6 μήνες μετά και όπως βλέπουμε,τίποτε δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο...

Πολλοί είναι αυτοί που κάνουν τακτικά αναφορα στα Δεκεμβριανά,χωρίς όμως να λέγεται τίποτε για την εξέλιξη τους και το πως αυτά επιρρέασαν τον κόσμο και την κοινωνία μας,διότι πολύ απλά,η εξέγερση...περιορίστικε στα στενά πλαίσια ενός και μόνο μήνα,ο οποίος στο τέλος πνίγηκε στα πολύχρωμα λαμπάκια των Χριστουγένων και στα σκανδαλά που ακολούθησαν...

Μετά από 6 μηνες τα ΜΜΕ,τα δήθεν ανεξάρτητα,αλλά και τα στρατευμένα,δεν έκαναν ούτε μια αναφορά,στην τραγική αυτή επέτειο της δολοφονίας ενός παιδιού από τα χέρια αστυνομικού...

Η απόλυτη σιωπή απ'όλους,μπροστά στο τέρας των Ευρωεκλογών και του 3ημέρου το Αγίου Πνεύματος,που αντι μας φωτίσει τα μυαλά,μας σπρώχνει ολο και πιο πολύ στο σκοτάδι της άγνοιας και της απάθειας.

Μετά από 6μηνες και χθες,δεν έγινε καμία πορεία,καμία συγκέντρωση διαμαρτυρίας,κανένα απολύτως επεισόδιο...Μόνο λίγοι φίλοι,στο σημείο τηδολοφονίας!!!

Μετά από 6 μήνες από το τραγικό γεγονός του Δεκεμβρίου και ο κόσμος έχει ξεχάσει!!!

Έκατσε ξανά στη πολυθρόνα του φτωχικού σαλονιού του και συνεχίζει να παρακολουθεί ατάραχος την παρακμή ενός ολόκληρου κόσμου,του κόσμου μας.

Ξυπνήστε!!!Εφ’όσον το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα ,δεν άλλαξε μετά από την δολοφονία ενός μικρού παιδιού,η οποία έγινε από την ίδια την αστυνομία...
Ήρθε η ώρα να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας,μην περιμένετε κανέναν να αλλάξει κάτι αν δεν παλέψεις εσύ ο ίδιος!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...