Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θύτης ή Θύμα


Οι βομβαρδισμοί στη Λιβύη έχουν ξεκινήσει.Οι Νατοικές δυνάμεις με μπροστάρηδες την Γαλλία,Ιταλία και Βρετανία βομβαρδίζουν καθημερινά στόχους που έχουν θέσει για να πλήξουν το καθεστώς Καντάφι.Καθημερινά βλέπουμε από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες εικόνες φρίκης,ντροπής που σε κάνει να νιώθεις ένοχος μόνο και μόνο που το παρακολουθείς.

Προσπάθησα αυτές τις μέρες συνομιλώντας με διάφορους φίλους να βγάλω μια άκρη.Μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο και με έκανε να κάτσω ακόμα πιο άνετα και αναπαυτικά στο καναπέ μου και να παρακολουθώ τα δρώμενα στη Λιβύη.
Είναι ο κακός Καντάφι που πριν χρόνια κάποιοι τον τοποθέτησαν σε αυτή την θέση για να ελέγχουν τα πετρέλαια;Και αν ήταν κάποτε καλός ο Καντάφι και εξυπηρετούσε τα συμφέροντα κάποιον τότε γιατί δεν γίνεται το ίδιο σήμερα;Από την άλλη η επέμβαση τρίτων χωρών στο εσωτερικό μιας άλλης με πολεμική επιχείρηση με την επίφαση ότι δρα στο όνομα της ελευθερίας μιας μερίδας πολιτών είναι σωστή;Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Η συνεχή εναλλαγή του Καντάφι μια σε θύμα μια σε θύτη,η παρουσία των χωρών που στο παρελθόν είχαν ως αποικία την Λιβύη ομολογώ ότι με προβληματίζει και κάτι μου λέει ότι το τέλος του έργου κάπου το έχω ξαναδεί.Κάτι μέσα μου βαθιά με κάνει να πιστεύω στη διαμελισμό της Λιβύης για να μπορούν να ελέγχουν όλοι καλύτερα το δρόμο προς τα πετρέλαια.

Όσο εμείς λοιπόν στο καναπέ μας ήσυχοι θα τρώμε το ζεσταμένο φαγητό μας από το φούρνο μικροκυμάτων και θα πίνουμε την δροσερή μας coca cola,όσο θα ψάχνουμε να βρούμε αν ο Καντάφι είναι ο καλός ή ο κακός,αν οι επαναστάσεις γίνονται ως φυσική εξέλιξη της απάνθρωπης πολιτικής που ασκείται σε αυτές τις χώρες ή είναι στημένες,αυτή την ώρα κάποιοι θα ξαναμοιράσουν τη γη...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι κρεμαστοί κήποι της Αθήνας...

«Ήρθαμε σ΄ αυτό το σπίτι το 2007. Είπαμε να μη βάλουμε κλιματισμό . Το καλοκαίρι όμως η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Βράζαμε από τη ζέστη », λέει στα « ΝΕΑ » η κ . Αμαλία Ζέππου για τη διώροφη κατοικία της στον Κεραμεικό , στην οδό Παραμυθίας 29. Το δεύτερο καλοκαίρι ήταν επίσης «καυτό». «Είπα, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτό το σπίτι...». Όλα όμως άλλαξαν όταν η κ. Ζέππου , παραγωγός ντοκιμαντέρ, αποφάσισε να πρασινίσει την ταράτσα... της. Ύστερα από μία μικρή έρευνα απευθύνθηκε σε μία εταιρεία, η οποία δημιούργησε έναν καταπράσινο κήπο στη στέγη. «Η διαφορά είναι εντυπωσιακή. Άλλαξαν εντελώς οι συνθήκες. Πλέον το σπίτι είναι φοβερά δροσερό το καλοκαίρι. Αλλά και τον χειμώνα έχουμε σημαντικά οφέλη, αφού ο κήπος λειτουργεί ως μόνωση: έχουμε μείωση στην κατανάλωση φυσικού αερίου για θέρμανση έως 15%». Λειτουργικό χάρη στον ταρατσόκηπο έγινε και το μικρό δωματιάκι που υπάρχει στην ταράτσα. «Προτού δημιουργηθεί ο ταρατσόκηπος, το καλοκαίρι δεν μπορούσες να μείνεις πολλή ώρα σ΄ αυτό το

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Ιδρυτική Διακήρηξη Βασικών Αρχών και Στόχων

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσ