Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θύτης ή Θύμα


Οι βομβαρδισμοί στη Λιβύη έχουν ξεκινήσει.Οι Νατοικές δυνάμεις με μπροστάρηδες την Γαλλία,Ιταλία και Βρετανία βομβαρδίζουν καθημερινά στόχους που έχουν θέσει για να πλήξουν το καθεστώς Καντάφι.Καθημερινά βλέπουμε από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες εικόνες φρίκης,ντροπής που σε κάνει να νιώθεις ένοχος μόνο και μόνο που το παρακολουθείς.

Προσπάθησα αυτές τις μέρες συνομιλώντας με διάφορους φίλους να βγάλω μια άκρη.Μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο και με έκανε να κάτσω ακόμα πιο άνετα και αναπαυτικά στο καναπέ μου και να παρακολουθώ τα δρώμενα στη Λιβύη.
Είναι ο κακός Καντάφι που πριν χρόνια κάποιοι τον τοποθέτησαν σε αυτή την θέση για να ελέγχουν τα πετρέλαια;Και αν ήταν κάποτε καλός ο Καντάφι και εξυπηρετούσε τα συμφέροντα κάποιον τότε γιατί δεν γίνεται το ίδιο σήμερα;Από την άλλη η επέμβαση τρίτων χωρών στο εσωτερικό μιας άλλης με πολεμική επιχείρηση με την επίφαση ότι δρα στο όνομα της ελευθερίας μιας μερίδας πολιτών είναι σωστή;Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Η συνεχή εναλλαγή του Καντάφι μια σε θύμα μια σε θύτη,η παρουσία των χωρών που στο παρελθόν είχαν ως αποικία την Λιβύη ομολογώ ότι με προβληματίζει και κάτι μου λέει ότι το τέλος του έργου κάπου το έχω ξαναδεί.Κάτι μέσα μου βαθιά με κάνει να πιστεύω στη διαμελισμό της Λιβύης για να μπορούν να ελέγχουν όλοι καλύτερα το δρόμο προς τα πετρέλαια.

Όσο εμείς λοιπόν στο καναπέ μας ήσυχοι θα τρώμε το ζεσταμένο φαγητό μας από το φούρνο μικροκυμάτων και θα πίνουμε την δροσερή μας coca cola,όσο θα ψάχνουμε να βρούμε αν ο Καντάφι είναι ο καλός ή ο κακός,αν οι επαναστάσεις γίνονται ως φυσική εξέλιξη της απάνθρωπης πολιτικής που ασκείται σε αυτές τις χώρες ή είναι στημένες,αυτή την ώρα κάποιοι θα ξαναμοιράσουν τη γη...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Λίγα λόγια για τον επιστημονικό συνεργάτη της Μαρίας Σπυράκη

Πραγματικά δεν με νοιάζει τι κάνει ο υιός Ζαγορίτης στη προσωπική του ζωή. Μαγκιά του με ποια βγαίνει και το τι κάνει μαζί της. Δεν θα τον έκρινα ποτέ για τις προσωπικές του επιλογές εξάλλου εκεί θεωρώ ότι ξεχωρίζει ο άνδρας από το παιδάκι, με το να μπορεί να υποστηρίξει τις επιλογές του. Αυτό όμως που με εκνευρίζει είναι ότι εκφράζει όλα αυτά που απεχθάνομαι. Εκφράζει την Ελλάδα του κονέ, της άκρης, του μπαμπά. Την Ελλάδα του παίρνω ό,τι θέλω, όπως θέλω και όπου θέλω. Της Ελλάδας των VIP που δεν υπακούν σε κανένα νόμο. Όσο αδιάφορος μου περνά ο υιός Ζαγορίτη άλλο τόσο αδιάφορη μου είναι η Σπυράκη . Αυτό όμως που με εξοργίζει είναι ότι μπορεί να συνεχίσει να μας κοροϊδεύει όπως ακριβώς έκανε σαν δημοσιογράφος. Θα μπορούσε να πει ότι ήταν επιλογή μου γιατί ήθελα να συνεργαστώ μαζί του. Θα μπορούσε να πει ότι τον επέβαλλε το κόμμα της ΝΔ. Θα μπορούσε να πει ότι ξεπληρώνει παλιά γραμμάτια ή ότι ήταν μια χάρη που αποβλέπει σε μελλοντικά οφέλη. Όλα αυτά θα μπ...