Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο. Εκεί θα σε περιμένω...




«Σ' όποιο μέρος της γης σ' όποια ώρα εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο. Εκεί θα σε περιμένω. Αγάπη μου»

Οι στίχοι του ποιητή με στοιχειώνουν καθημερινά. Βλέπω τις εξελίξεις στο κόσμο, το τι συμβαίνει στην Ουκρανία, το τι συμβαίνει στη Τουρκία. Θα ήθελα να είμαι εκεί… Στη πρώτη γραμμή. Να βλέπω τις εξελίξεις. Να πάρω θέση με βάση την ηθική μου και τα πιστεύω μου. Θέλω να είμαι εκεί που γράφεται η ιστορία.

Δεν με νοιάζει η δόξα, δεν θέλω να είμαι εκεί για εκπληρώσω τις προσωπικές μου φιλοδοξίες. Θέλω να εκπληρώσω τις υποσχέσεις στη γενιά μου. Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που μάχονται κατά της αδικίας. Που προτάσσουν τον εαυτό τους μπροστά για έναν καλύτερο κόσμο για αυτούς και τα παιδιά τους.

Θέλω να βρεθώ μαζί τους στις πλατείες που οι καρδιές χτυπάνε δυνατά και η αναπνοή κόβεται. Δεν κόβεται από τα δακρυγόνα. Όχι, τα χημικά δεν μπορούν να διαπεράσουν και να σπάσουν την χημική ένωση που προκαλεί το πάθος για ελευθερία και καλύτερο αύριο. Δεν μπορούν να σπάσουν την φαντασία και την δημιουργικότητα. Δεν είναι τόσο δυνατά. Θέλω να βρεθώ με όλους αυτούς του τρελούς που χορεύουν στους δρόμους. Με αυτούς που χορεύουν, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν βρίσκονται σε ένα πεδίο μάχης αλλά σε ένα πανηγύρι.

Θέλω το βράδυ να καθίσουμε όλοι μαζί γύρω από μια μεγάλη φωτιά να ξεκουραστούμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί. Να τραγουδήσουμε για τον έρωτα και την επανάσταση. Μπορεί να μην μιλάμε την ίδια γλώσσα, όμως ο ένας θα καταλαβαίνει το τραγούδι του άλλου. Θα αντιλαμβάνεται τους στίχους που βγαίνουν από τους στεναγμούς και τα όνειρα του άλλου.

Για πολλούς όλα αυτά είναι βλακείες. Για πολλούς εγώ μπορεί να είμαι άλλος ένας που μιλάει μέσα από την ασφάλεια που του προσφέρουν τα χιλιόμετρα. Ίσως να έχουν δίκιο, το σώμα μου είναι εδώ, μπροστά από έναν υπολογιστή. Όμως το μυαλό μου αύριο δεν θα πάει για δουλειά, ούτε θα βαδίσει στους ίδιους δρόμους γιατί έχει συνταχθεί ήδη δίπλα σε αυτούς που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.

Σε όλους αυτούς που σήμερα μπορεί να με αμφισβητήσουν θα ήθελα να τους πω ότι σήμερα αποφάσισα με ποιους θα είμαι αύριο…

Σχόλια

Ο χρήστης Memory είπε…
Συγκινεί να βλέπεις κάποιον συνδεδεμένο τόσο με το πανανθρώπινο, καθολικό αίσθημα της αγάπης για τον κόσμο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι κρεμαστοί κήποι της Αθήνας...

«Ήρθαμε σ΄ αυτό το σπίτι το 2007. Είπαμε να μη βάλουμε κλιματισμό . Το καλοκαίρι όμως η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Βράζαμε από τη ζέστη », λέει στα « ΝΕΑ » η κ . Αμαλία Ζέππου για τη διώροφη κατοικία της στον Κεραμεικό , στην οδό Παραμυθίας 29. Το δεύτερο καλοκαίρι ήταν επίσης «καυτό». «Είπα, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτό το σπίτι...». Όλα όμως άλλαξαν όταν η κ. Ζέππου , παραγωγός ντοκιμαντέρ, αποφάσισε να πρασινίσει την ταράτσα... της. Ύστερα από μία μικρή έρευνα απευθύνθηκε σε μία εταιρεία, η οποία δημιούργησε έναν καταπράσινο κήπο στη στέγη. «Η διαφορά είναι εντυπωσιακή. Άλλαξαν εντελώς οι συνθήκες. Πλέον το σπίτι είναι φοβερά δροσερό το καλοκαίρι. Αλλά και τον χειμώνα έχουμε σημαντικά οφέλη, αφού ο κήπος λειτουργεί ως μόνωση: έχουμε μείωση στην κατανάλωση φυσικού αερίου για θέρμανση έως 15%». Λειτουργικό χάρη στον ταρατσόκηπο έγινε και το μικρό δωματιάκι που υπάρχει στην ταράτσα. «Προτού δημιουργηθεί ο ταρατσόκηπος, το καλοκαίρι δεν μπορούσες να μείνεις πολλή ώρα σ΄ αυτό το

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Ιδρυτική Διακήρηξη Βασικών Αρχών και Στόχων

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσ