Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο. Εκεί θα σε περιμένω...




«Σ' όποιο μέρος της γης σ' όποια ώρα εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο. Εκεί θα σε περιμένω. Αγάπη μου»

Οι στίχοι του ποιητή με στοιχειώνουν καθημερινά. Βλέπω τις εξελίξεις στο κόσμο, το τι συμβαίνει στην Ουκρανία, το τι συμβαίνει στη Τουρκία. Θα ήθελα να είμαι εκεί… Στη πρώτη γραμμή. Να βλέπω τις εξελίξεις. Να πάρω θέση με βάση την ηθική μου και τα πιστεύω μου. Θέλω να είμαι εκεί που γράφεται η ιστορία.

Δεν με νοιάζει η δόξα, δεν θέλω να είμαι εκεί για εκπληρώσω τις προσωπικές μου φιλοδοξίες. Θέλω να εκπληρώσω τις υποσχέσεις στη γενιά μου. Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που μάχονται κατά της αδικίας. Που προτάσσουν τον εαυτό τους μπροστά για έναν καλύτερο κόσμο για αυτούς και τα παιδιά τους.

Θέλω να βρεθώ μαζί τους στις πλατείες που οι καρδιές χτυπάνε δυνατά και η αναπνοή κόβεται. Δεν κόβεται από τα δακρυγόνα. Όχι, τα χημικά δεν μπορούν να διαπεράσουν και να σπάσουν την χημική ένωση που προκαλεί το πάθος για ελευθερία και καλύτερο αύριο. Δεν μπορούν να σπάσουν την φαντασία και την δημιουργικότητα. Δεν είναι τόσο δυνατά. Θέλω να βρεθώ με όλους αυτούς του τρελούς που χορεύουν στους δρόμους. Με αυτούς που χορεύουν, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν βρίσκονται σε ένα πεδίο μάχης αλλά σε ένα πανηγύρι.

Θέλω το βράδυ να καθίσουμε όλοι μαζί γύρω από μια μεγάλη φωτιά να ξεκουραστούμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί. Να τραγουδήσουμε για τον έρωτα και την επανάσταση. Μπορεί να μην μιλάμε την ίδια γλώσσα, όμως ο ένας θα καταλαβαίνει το τραγούδι του άλλου. Θα αντιλαμβάνεται τους στίχους που βγαίνουν από τους στεναγμούς και τα όνειρα του άλλου.

Για πολλούς όλα αυτά είναι βλακείες. Για πολλούς εγώ μπορεί να είμαι άλλος ένας που μιλάει μέσα από την ασφάλεια που του προσφέρουν τα χιλιόμετρα. Ίσως να έχουν δίκιο, το σώμα μου είναι εδώ, μπροστά από έναν υπολογιστή. Όμως το μυαλό μου αύριο δεν θα πάει για δουλειά, ούτε θα βαδίσει στους ίδιους δρόμους γιατί έχει συνταχθεί ήδη δίπλα σε αυτούς που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.

Σε όλους αυτούς που σήμερα μπορεί να με αμφισβητήσουν θα ήθελα να τους πω ότι σήμερα αποφάσισα με ποιους θα είμαι αύριο…

Σχόλια

Ο χρήστης Memory είπε…
Συγκινεί να βλέπεις κάποιον συνδεδεμένο τόσο με το πανανθρώπινο, καθολικό αίσθημα της αγάπης για τον κόσμο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Για όλα φταίνε τα blog!!!

Τον τελευταίο καιρό όλοι παρατηρήσαμε τον πόλεμο που δέχεται ο κόσμος των blogger.Μιλάω γενικά για τον κόσμο των blogger διότι δεν πιστεύω πως αυτή η άνανδρη επίθεση στο press-gr έχει στόχο μόνο το εν λόγω blog αλλά το να φιμώσει ίσως το μοναδικό κομμάτι που δεν ελέγχεται.Είναι φυσικό ότι στο σύγχρονο status quo της νεοφιλελεύθερης παράταξης που κυβερνά αυτή τη χώρα ότι δεν ελέγχετε είναι επικίνδυνο άρα θα πρέπει να κόβετε με οποιοδήποτε τρόπο. Ναι,αγαπημένοι μου bloggers εσείς τους χαλάτε τα σχέδια.Γιατί σαν κακοπροαίρετοι που είστε και γιατί όχι αργόσχολοι,μου κάθεστε σε μια καρέκλα με έναν υπολογιστή και μου σχολιάζετε τα κακός κείμενα.Θέλετε να μιλάτε στον κόσμο για τις απαγωγές πακιστανών,υποκλοπές,κουμπάρους,siemens,για το Σκοπιανό και αλλά πολλά τέτοια θέματα αφήνωντας στην άκρη τα σημαντικά προβλήματα που ταλλανίζουν τον ελληνικό χώρο όπως ποιο τραγούδι θα πάει στη Eurovision και τι φόρεμα θα φορέσει η Καλομοίρα!Ο κύριος Καραμανλής σε σύγκριση με τους αρχαίους Ρωμαίους δεν δίνε...

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...