Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΝΕΜΟ!!!


Στις 22 Σεπτεμβρίου του 2007 σε δηλώσεις του ο πρωθυπουργός κ.Καραμανλής δήλωσε «Ότι, όπως ακριβώς δεσμευθήκαμε, θα συνεχίσουμε να κάνουμε οτιδήποτε χρειαστεί για την επούλωση των πληγών, για την αποκατάσταση αλλά και την αναγέννηση της περιοχής».Φυσικά, εδώ και 2 χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα από όλα αυτά που «δεσμεύθηκε».Αυτή όμως η κυβέρνηση δεν έκανε ούτε το αυτονόητο,να προετοιμάσει την χώρα για μελλοντικές φωτιές!!!

Μετά από 2 χρόνια γίναμε ξανά θεατές στο ίδιο θέαμα,δυστυχώς.Περιβαντολογική καταστροφή,περιουσίες να καίγονται και ένας ανύπαρκτος κρατικός σχεδιασμός.Χθές φάνηκε σε όλο του το μεγαλείο η γύμνια του κρατικού μηχανισμού.Άφησαν την πυροσβεστική χωρίς επαρκές προσωπικό αλλά και χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό.

Για ακόμα λοιπόν ένα καλοκαίρι έχουμε ανθρώπους να βλέπουν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής να γίνονται στάχτη.Έχουμε τους πυροσβέστες που με αυτοθυσία προσπαθούν να κάνουν ότι μπορούν με τα μέσα που διαθέτουν.Από την άλλη μεριά έχουμε την κυβέρνηση που για ακόμα μια φορά στάθηκε ανάξια να κάνει το παραμικρό.Δεν πήρε κανένα μάθημα από όλα αυτά που έγιναν πριν 2 χρόνια.Έτσι λοιπόν μπήκαμε από την αρχή στο γήπεδο με το αίσθημα του looser και έτσι ήταν φυσιολογική η ήττα μας από τον στρατηγό Άνεμο, ήταν αναπόφευκτη και για ακόμα άλλο ένα καλοκαίρι μείναμε εκτός των ομίλων της Πράσινης ανάπτυξης.

Ας ευχηθούμε του χρόνου με τις κατάλληλες μεταγραφές να νικήσουμε τον «στρατηγό άνεμο»,επιτέλους!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...