Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σουλτς: «Θυσιάσαμε μια γενιά για να σώσουμε τις τράπεζες»

Αν δεν ήταν τραγικό, θα ήταν αστείο. Ακόμα και οι «ιεροκήρυκες» της δημοσιονομικής πειθαρχίας, την οποία είχαν έρθει και στην Ελλάδα για να διακηρύξουν, δηλώνουν τώρα πως με την πολιτική διάσωσης των τραπεζών μπορεί να έχει χαθεί μια γενιά ευρωπαίων. Αυτό υποστήριξε ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος τόνισε, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο «Reuters», πως η Ευρώπη δαπάνησε δισεκατομμύρια ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών της, αλλά μπορεί να έχει χάσει μία ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων.
«Μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι άνθρωποι χάνουν τελείως την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητά της να επιλύσει τα προβλήματά τους. Και αν η νεότερη γενιά χάνει την εμπιστοσύνη της, τότε στα μάτια μου η Ε.Ε. διατρέχει πραγματικό κίνδυνο. Δημιουργούμε μια χαμένη γενιά», δήλωσε ο κ. Σουλτς, ο οποίος παραδέχθηκε ότι δεν είχε κάτι σπουδαίο να απαντήσει σε Ισπανίδα που του έκανε λόγο για εγκατάλειψη των νέων. «Αν έχουμε 700 δισεκατομμύρια ευρώ για να σταθεροποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα, πρέπει να έχουμε το λιγότερο άλλα τόσα χρήματα για να σταθεροποιήσουμε τη νέα γενιά σε τέτοιες χώρες. Είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στις περικοπές, αλλά είμαστε λιγότερο εφευρετικοί όταν πρόκειται για την τόνωση της ανάπτυξης», επισήμανε ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, προσθέτοντας πως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία διαθέτουν ίσως τις καλύτερα εκπαιδευμένες γενιές που υπήρξαν ποτέ στις χώρες τους, οι γονείς τους επένδυσαν πολλά χρήματα στην εκπαίδευση των παιδιών τους, αλλά τώρα που είναι έτοιμοι να εργαστούν, η κοινωνία τους λέει πως δεν υπάρχει θέση γι’ αυτούς.



koutipandoras.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...