ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ...
Είναι αλήθεια πως το μαζικό σπουδαστικό κίνημα του Μαΐου-Ιουνίου κατάφερε να αιφνιδιάσει την κυβέρνηση.Ο αλαζονισμός της δεξιάς αυτής κυβέρνησης σταμάτησε μπροστά στις εκδηλώσεις της νεολαίας της χώρας μας.Το υπεροπτικό ύφος του Κ.Καραμανλή και της Μ.Γιαννάκου τσαλακώθηκε,ματαιώνοντας τις προθέσεις τους για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τον Νόμο πλαίσιο.
Από την άλλη μεριά ο Γ.Παπανδρέου αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την αναθεώρηση του άρθρου 16.Μπορεί να ήταν ελιγμός για να απεγκλωβιστεί από την εσωκομματική αντιπολίτευση, ίσως να άκουσε την νεολαία και ίσως να σκέφτηκε τα εκατομμύρια οικογενειών που ζουν κάπου στο κέντρο της Αθήνας ή στην επαρχία που παλεύουν καθημερινά να τα βγάλουν πέρα ώστε να δώσουν μια υποτυπώδες μόρφωση στα παιδιά τους.
Μετά από πολλά χρόνια το νεολαιίστικο κίνημα αναγεννήθηκε.Έδωσε μια δύσκολη μάχη και την κέρδισε.Έδωσε όμως ελπίδες και σε χιλιάδες εργαζομένους ώστε να παλέψουν για μια εργασία με αξιοπρεπείς όρους.Όπως προείπα όμως η νεολαία κέρδισε μια μάχη όχι τον πόλεμο.Ο πόλεμος για την παιδεία θα έχει ακόμα πολλές μάχες.
Η κυβέρνηση κατάφερε να κερδίσει την δεύτερη μάχη.Μέσα από τη δίψα μας για συνέχιση του αγώνα χάσαμε τον στόχο μας και από που προερχόμαστε.Ξεχάσαμε ότι δεν είμαστε κομματικά φερέφωνα.Η κυβέρνηση το πρόσεξε αυτό και έτσι μας προκαλούσε συνέχεια ώστε να συνεχίσουμε και εμείς συνεχίσαμε.Κάθε μέρα τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάναν λόγο για μειοψηφίες που κρατάν τα ιδρύματα της κλειστά,μιλούσαν για κομματικά φερέφωνα που κρατούσαν ομήρους χιλιάδες φοιτητές,μιλούσαν για τραμπούκους που καίγανε και καταστρέφαν ότι έβρισκαν μπροστά τους.
Συνάδελφοι και συναγωνιστές λυπάμαι μα αυτό είμαστε στα μάτια της κοινής γνώμης.Το χειρότερο για έναν αγωνιστή είναι να του χρεώσουν ότι είναι ελεγχόμενος αυτό μας έκαναν μας σπίλωσαν τον έντιμο αγώνα μας.Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε όλα αυτά.Πρέπει να αναδείξουμε ξανά την φρεσκάδα μας και τα οράματα μας στον κόσμο,που τα έχει τόσο πολύ ανάγκη.
Πρέπει να ζητήσουμε όλοι ένα συγνώμη από την κοινωνία που έστω και για λίγο παρεκλίναμε από τον δρόμο μας.Όμως έτσι αποδεικνύουμε ότι έχουμε το ψυχικό σθένος να παραδεχθούμε και να συνεχίσουμε πιο δυνατοί.
Στη πορεία πρέπει να κάνουμε κατανοητό στη κοινωνία ότι αυτοί που σπάνε και διαλύουν δεν ανήκουν στους νέους που διεκδικούν μια καλύτερη παιδεία,μια καλύτερη ζωή,αλλά ελεγχόμενοι οπαδοί που εξυπηρετούν τα συμφέροντα κάποιων.
Στη συνέχεια θα πρέπει να δώσουμε να καταλάβουν πως οι καταλήψεις δεν γίνονται για να χάσουν κάποιοι τα πτυχία τους αλλά για να αποκτήσουν κάποια βαρύτητα αυτά τα πτυχία.Πρέπει να δείξουμε σε κάποιους πως δεν είμαστε μειοψηφίες αλλά πλειοψηφίες αποδεικτέες από την κοινωνία.
Συναγωνιστές,γνωρίζουμε όλοι ότι όταν είναι δίκαιο επαναστατείς.Για να επαναστατήσεις όμως πρέπει να αποκτήσεις συνείδηση και οι συνειδήσεις φίλοι μου γεννιούνται στο δρόμο.
‘’Μας υπολείπεται πολλή και ωραία δουλεία όσο ν’ αγρευσουμε το μεγαλείο’’.
Σχόλια