Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΓΙΑ ΧΑΖΟΥΣ...

Τελικά πρέπει να είμαστε χαζοί.Δεν ξέρω πως αλλιώς θα μπορούσα να δικαιολογήσω την χθεσινή παρέμβαση του Κ.Καραμανλή και να λέει αυτά που λέει.
Από την μία δεν διώχνει από την κυβέρνηση τον Σ.Τσιτουρίδη μετά από τα σκάνδαλα που έχουν βγει στη φόρα τον τελευταίο καιρό με τα ομόλογα.Αλλά από την άλλη μιλάει για μηδενική ανοχή στη διαφθορά.Μηδενική ανοχή σε τι;Μάλλον στην ελεύθερη σκέψη και βούληση.
Η κυβέρνηση που κάποτε μίλαγε για τη διαφθορά του κράτους τώρα έχει πάρει στα χέρια του την κουτάλα.Όλοι αυτοί οι βουλευτές που για μια 20ετία ήταν στην αντιπολίτευση έπρεπε κάπως να ξεπληρώσουν τους χορηγούς τους.Τελικά το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τη σημαίνει δεξιά» λέει πολλά.Έτος 1991, κυβέρνηση Ν.Δ σκάνδαλα,αστυνομοκρατία,απεργίες κτλ.Σήμερα, 2007 κυβέρνηση Ν.Δ. μια από τα ίδια..Είναι η μοναδική κυβέρνηση που μίλησε για τόσες μεταρρυθμίσεις και εν τέλη δεν έχει καταφέρει να κάνει ούτε μία.
Φυσικά,το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν πάει προς το καλύτερο.Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προσπαθεί να επανακάμψει από την περίοδο 1996-2004.Μία περίοδο που το έκανε να χάσει και την παραμικρή του επαφή με τον λαό.Έπαψε να είναι κίνημα,να υπερασπίζεται τον μη προνομιούχο.Τώρα προσπαθεί να επανακάμψει όμως τα υπολείμματα του εκσυγχρονισμού είναι ακόμα πολλά μέσα στο κόμμα.
Επομένως, και σε ένα μήνα να γίνουν εκλογές όποιος και να κερδίσει,ο λαός θα φάει μια από τα ίδια.Ίσως αυτή τη φορά να μην τους αφήσουμε να μας περνούν για χαζούς,ας κάνουμε από μόνοι μας τους χαζούς...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...