Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Νέα άρση του ασύλου στο ΑΠΘ...


https://blogger.googleusercontent.com/tracker/849497162816543250-4076410600446908618?l=fimotro.blogspot.com

Άνδρες των ειδικών δυνάμεων ασφαλείας επενέβησαν χθες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μετά από αίτημα των πρυτανικών αρχών, όταν ομάδα εξωπανεπιστημιακών εισήλθε στους χώρους του, καταστρέφοντας τις πύλες εισόδου της Πανεπιστημιούπολης.Περίπου 30 άτομα, που έφεραν φορητή γεννήτρια ρεύματος και ηλεκτρικά σιδεροπρίονα, απείλησαν τους υπαλλήλους φύλαξης και κατέστρεψαν, αρχικά, τις μπάρες εισόδου του Πανεπιστημίου επί της οδού Αγίου Δημητρίου και στη συνέχεια αυτές της εισόδου επί της Εγνατίας.Η ομάδα επιχείρησε να εισέλθει στο κτήριο διοίκησης του Πανεπιστημίου, αλλά μετά την επέμβαση των ειδικών δυνάμεων ασφαλείας απωθήθηκε εκτός πανεπιστημίου. Ωστόσο, ύστερα από την αποχώρηση των δυνάμεων ασφαλείας, άλλη ομάδα εξωπανεπιστημιακών εισήλθε στο κτήριο διοίκησης, το οποίο έθεσε υπό κατάληψη.Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ ο πρύτανης του ΑΠΘ Αναστάσιος Μάνθος, για την παρέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας δεν απαιτείται πλέον προηγούμενη απόφαση του πρυτανικού συμβουλίου, καθώς βρίσκονται σε ισχύ δύο πάγιες και ομόφωνες αποφάσεις της Συγκλήτου (τον Ιούνιο του 2008 και το Δεκέμβριο του 2009), σύμφωνα με τις οποίες προβλέπεται η άμεση προστασία των ανθρώπων και των υποδομών του πανεπιστημίου από δημόσιες δυνάμεις, όταν αυτοί δέχονται απειλές ή επίθεση και όταν επιχειρούνται καταστροφές.«Το άσυλο αφορά την προστασία της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, όχι καταστροφές» είπε, ενώ σχετικά με την κατάληψη του κτηρίου διοίκησης ανέφερε ότι, αποτελεί πλημμέλημα και γι' αυτό δεν προβλέπεται παρόμοια παρέμβαση.

by fimotro

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...