Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι κρεμαστοί κήποι της Αθήνας...


«Ήρθαμε σ΄ αυτό το σπίτι το 2007. Είπαμε να μη βάλουμε κλιματισμό. Το καλοκαίρι όμως η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Βράζαμε από τη ζέστη», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Αμαλία Ζέππου για τη διώροφη κατοικία της στον Κεραμεικό, στην οδό Παραμυθίας 29. Το δεύτερο καλοκαίρι ήταν επίσης «καυτό». «Είπα, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτό το σπίτι...». Όλα όμως άλλαξαν όταν η κ. Ζέππου, παραγωγός ντοκιμαντέρ, αποφάσισε να πρασινίσει την ταράτσα... της. Ύστερα από μία μικρή έρευνα απευθύνθηκε σε μία εταιρεία, η οποία δημιούργησε έναν καταπράσινο κήπο στη στέγη.
«Η διαφορά είναι εντυπωσιακή. Άλλαξαν εντελώς οι συνθήκες. Πλέον το σπίτι είναι φοβερά δροσερό το καλοκαίρι. Αλλά και τον χειμώνα έχουμε σημαντικά οφέλη, αφού ο κήπος λειτουργεί ως μόνωση: έχουμε μείωση στην κατανάλωση φυσικού αερίου για θέρμανση έως 15%».
Λειτουργικό χάρη στον ταρατσόκηπο έγινε και το μικρό δωματιάκι που υπάρχει στην ταράτσα. «Προτού δημιουργηθεί ο ταρατσόκηπος, το καλοκαίρι δεν μπορούσες να μείνεις πολλή ώρα σ΄ αυτό το δωμάτιο. Ήθελα να το χρησιμοποιώ ως γραφείο αλλά... πύρωνα από τη ζέστη. Γι΄ αυτό και είχαμε τοποθετήσει έναν μικρό κλιματιστικό, χωρίς όμως να μπορεί να βοηθήσει... Τώρα μένεις ευχάριστα σ΄ αυτόν τον χώρο». Θυμάρι, φασκόμηλο, λεβάντες, ρίγανη, δυόσμος, μαντζουράνα είναι μόνο μερικά από τα φυτά που έχουν αλλάξει μέσα σε ελάχιστο χρόνο την ποιότητα ζωής της οικογένειας Ζέππου. «Όλα τα φυτά είναι διαλεγμένα έτσι ώστε να μη χρειάζονται πολύ νερό και να αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες της Αθήνας αλλά και στο κρύο. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι ποτίζουμε μόλις 3 φορές την εβδομάδα», λέει η κ. Ζέππου καθώς μας ξεναγεί στον ταρατσόκηπο-όαση για τη γειτονιά.
«Ο συγκεκριμένος κήπος οροφής αποτελεί μία πιστή αντιγραφή του ελληνικού οικοσυστήματος. Υπάρχουν φυτά δηλαδή που δεν απαιτούν πολύ νερό και άλλα που συγκρατούν υγρασία. Έτσι, τροφοδοτούν τα διπλανά τους που δεν έχουν αυτή την ικανότητα», εξηγεί ο υπεύθυνος της εταιρείας Οικοστέγες - που εφαρμόζει την ομώνυμη μέθοδο φύτευσης στέγης- κ. Άντριου Κλέμεντς που ανέλαβε την εγκατάσταση και στο συγκεκριμένο σπίτι. Πρόκειται δηλαδή για ένα «αυτοσυντηρούμενο σύστημα».
Πράσινο «μπουμ»
Πριν από μία πενταετία οι πράσινες στέγες στην Αθήνα- όπως αυτή της οικογένειας Ζέππου- ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός ή το πολύ των δύο χεριών. Τα τελευταία δύο χρόνια, όπως λένε στα «ΝΕΑ» υπεύθυνοι εταιρειών που ασχολούνται με το αντικείμενο, η αύξηση στις κατασκευές ταρατσόκηπων είναι εντυπωσιακή. Οι ταράτσες... ανθίζουν. Και όπως λένε οι ειδικοί, εάν συνεχιστούν οι εγκαταστάσεις με αυτούς τους ρυθμούς τα οφέλη για το περιβάλλον της Αθήνας θα είναι σημαντικά. Φαίνεται δηλαδή ότι η ελπίδα να αποκτήσει πράσινο η Αθήνα πεθαίνει τελευταία: ελεύθεροι χώροι για πράσινο στο έδαφος δεν έμειναν, αφού γέμισαν κτίρια. Μπορούν όμως να πρασινίσουν οι οροφές των κτιρίων!
Όσο για το κόστος, οι ειδικοί τονίζουν ότι για μία πράσινη ταράτσα οι πολίτες θα χρειαστεί να δώσουν περίπου όσα θα έδιναν για μία καλή μόνωση. Δηλαδή περίπου από 100- 120 ευρώ ανά τ.μ.

Ρεπορτάζ : Μάνος Χαραλαμπάκης
(από ΤΑ ΝΕΑ)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Λίγα λόγια για τον επιστημονικό συνεργάτη της Μαρίας Σπυράκη

Πραγματικά δεν με νοιάζει τι κάνει ο υιός Ζαγορίτης στη προσωπική του ζωή. Μαγκιά του με ποια βγαίνει και το τι κάνει μαζί της. Δεν θα τον έκρινα ποτέ για τις προσωπικές του επιλογές εξάλλου εκεί θεωρώ ότι ξεχωρίζει ο άνδρας από το παιδάκι, με το να μπορεί να υποστηρίξει τις επιλογές του. Αυτό όμως που με εκνευρίζει είναι ότι εκφράζει όλα αυτά που απεχθάνομαι. Εκφράζει την Ελλάδα του κονέ, της άκρης, του μπαμπά. Την Ελλάδα του παίρνω ό,τι θέλω, όπως θέλω και όπου θέλω. Της Ελλάδας των VIP που δεν υπακούν σε κανένα νόμο. Όσο αδιάφορος μου περνά ο υιός Ζαγορίτη άλλο τόσο αδιάφορη μου είναι η Σπυράκη . Αυτό όμως που με εξοργίζει είναι ότι μπορεί να συνεχίσει να μας κοροϊδεύει όπως ακριβώς έκανε σαν δημοσιογράφος. Θα μπορούσε να πει ότι ήταν επιλογή μου γιατί ήθελα να συνεργαστώ μαζί του. Θα μπορούσε να πει ότι τον επέβαλλε το κόμμα της ΝΔ. Θα μπορούσε να πει ότι ξεπληρώνει παλιά γραμμάτια ή ότι ήταν μια χάρη που αποβλέπει σε μελλοντικά οφέλη. Όλα αυτά θα μπ