Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι κρεμαστοί κήποι της Αθήνας...


«Ήρθαμε σ΄ αυτό το σπίτι το 2007. Είπαμε να μη βάλουμε κλιματισμό. Το καλοκαίρι όμως η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Βράζαμε από τη ζέστη», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Αμαλία Ζέππου για τη διώροφη κατοικία της στον Κεραμεικό, στην οδό Παραμυθίας 29. Το δεύτερο καλοκαίρι ήταν επίσης «καυτό». «Είπα, δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτό το σπίτι...». Όλα όμως άλλαξαν όταν η κ. Ζέππου, παραγωγός ντοκιμαντέρ, αποφάσισε να πρασινίσει την ταράτσα... της. Ύστερα από μία μικρή έρευνα απευθύνθηκε σε μία εταιρεία, η οποία δημιούργησε έναν καταπράσινο κήπο στη στέγη.
«Η διαφορά είναι εντυπωσιακή. Άλλαξαν εντελώς οι συνθήκες. Πλέον το σπίτι είναι φοβερά δροσερό το καλοκαίρι. Αλλά και τον χειμώνα έχουμε σημαντικά οφέλη, αφού ο κήπος λειτουργεί ως μόνωση: έχουμε μείωση στην κατανάλωση φυσικού αερίου για θέρμανση έως 15%».
Λειτουργικό χάρη στον ταρατσόκηπο έγινε και το μικρό δωματιάκι που υπάρχει στην ταράτσα. «Προτού δημιουργηθεί ο ταρατσόκηπος, το καλοκαίρι δεν μπορούσες να μείνεις πολλή ώρα σ΄ αυτό το δωμάτιο. Ήθελα να το χρησιμοποιώ ως γραφείο αλλά... πύρωνα από τη ζέστη. Γι΄ αυτό και είχαμε τοποθετήσει έναν μικρό κλιματιστικό, χωρίς όμως να μπορεί να βοηθήσει... Τώρα μένεις ευχάριστα σ΄ αυτόν τον χώρο». Θυμάρι, φασκόμηλο, λεβάντες, ρίγανη, δυόσμος, μαντζουράνα είναι μόνο μερικά από τα φυτά που έχουν αλλάξει μέσα σε ελάχιστο χρόνο την ποιότητα ζωής της οικογένειας Ζέππου. «Όλα τα φυτά είναι διαλεγμένα έτσι ώστε να μη χρειάζονται πολύ νερό και να αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες της Αθήνας αλλά και στο κρύο. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι ποτίζουμε μόλις 3 φορές την εβδομάδα», λέει η κ. Ζέππου καθώς μας ξεναγεί στον ταρατσόκηπο-όαση για τη γειτονιά.
«Ο συγκεκριμένος κήπος οροφής αποτελεί μία πιστή αντιγραφή του ελληνικού οικοσυστήματος. Υπάρχουν φυτά δηλαδή που δεν απαιτούν πολύ νερό και άλλα που συγκρατούν υγρασία. Έτσι, τροφοδοτούν τα διπλανά τους που δεν έχουν αυτή την ικανότητα», εξηγεί ο υπεύθυνος της εταιρείας Οικοστέγες - που εφαρμόζει την ομώνυμη μέθοδο φύτευσης στέγης- κ. Άντριου Κλέμεντς που ανέλαβε την εγκατάσταση και στο συγκεκριμένο σπίτι. Πρόκειται δηλαδή για ένα «αυτοσυντηρούμενο σύστημα».
Πράσινο «μπουμ»
Πριν από μία πενταετία οι πράσινες στέγες στην Αθήνα- όπως αυτή της οικογένειας Ζέππου- ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός ή το πολύ των δύο χεριών. Τα τελευταία δύο χρόνια, όπως λένε στα «ΝΕΑ» υπεύθυνοι εταιρειών που ασχολούνται με το αντικείμενο, η αύξηση στις κατασκευές ταρατσόκηπων είναι εντυπωσιακή. Οι ταράτσες... ανθίζουν. Και όπως λένε οι ειδικοί, εάν συνεχιστούν οι εγκαταστάσεις με αυτούς τους ρυθμούς τα οφέλη για το περιβάλλον της Αθήνας θα είναι σημαντικά. Φαίνεται δηλαδή ότι η ελπίδα να αποκτήσει πράσινο η Αθήνα πεθαίνει τελευταία: ελεύθεροι χώροι για πράσινο στο έδαφος δεν έμειναν, αφού γέμισαν κτίρια. Μπορούν όμως να πρασινίσουν οι οροφές των κτιρίων!
Όσο για το κόστος, οι ειδικοί τονίζουν ότι για μία πράσινη ταράτσα οι πολίτες θα χρειαστεί να δώσουν περίπου όσα θα έδιναν για μία καλή μόνωση. Δηλαδή περίπου από 100- 120 ευρώ ανά τ.μ.

Ρεπορτάζ : Μάνος Χαραλαμπάκης
(από ΤΑ ΝΕΑ)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...