Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΤΑ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΙΤΑΛΩΝ Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ!!!


Σαν να γύρισε η ιστορία 60 χρόνια πίσω... Έλληνες, Ιταλοί και Γερμανοί πάλι συναγωνίζονται ισχύος, στην ίδια ιστορική συγκυρία. Και σύμφωνα με τον Θεόδωρο Πάγκαλο, για όλα ευθύνεται η "ανίσχυρη" ηγεσία της Ε.Ε. Η Ιταλία έκανε περισσότερα από την Ελλάδα για να αποκρύψει την κατάσταση των οικονομικών της, προκειμένου να διασφαλίσει την είσοδό της στην ευρωζώνη, είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, προσθέτοντας ότι η κριτική της Γερμανίας καθίσταται άστοχη, λόγω της ιστορίας της. «Απλά βάζεις κάποια ποσά χρημάτων στην επόμενη χρονιά... αυτό το έκαναν όλοι και η Ελλάδα το έκανε σε μικρότερο βαθμό από ό,τι η Ιταλία για παράδειγμα» σχολίασε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε συνέντευξή του στη ραδιοφωνική υπηρεσία του BBC, εχθές Τετάρτη. Όπως μετέδωσε το Reuters, ο κ.Πάγκαλος επέκρινε και την στάση της Γερμανίας απέναντι στην ελληνική κρίση, λέγοντας ότι η Αθήνα ποτέ δεν έλαβε αποζημιώσεις για τις οικονομικές επιπτώσεις της ναζιστικής κατοχής κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Πήραν τον ελληνικό χρυσό που βρισκόταν στην Τράπεζα της Ελλάδος, πήραν τα ελληνικά χρήματα και ποτέ δεν τα επέστρεψαν. Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπιστεί» είπε και προσέθεσε: «Δεν λέω ότι αναγκαστικά πρέπει να επιστρέψουν τα χρήματα, αλλά πρέπει τουλάχιστον να πουν 'ευχαριστώ' και «δεν θα πρέπει να παραπονιούνται τόσο πολύ για κλοπές και ασάφειες στις οικονομικές συναλλαγές». Ο Θεόδωρος Πάγκαλος είπε επίσης ότι η κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα έφθανε σε αυτό το σημείο αν υπήρχε ισχυρότερη ηγεσία εντός της ΕΕ. «Η ποιότητα ηγεσίας σήμερα στην Ένωση είναι πολύ, πολύ φτωχή πραγματικά» ανέφερε, παρατηρώντας πως ήταν καλύτερα την δεκαετία του '80, όταν ο Ζακ Ντελόρ ήταν επικεφαλής της Ευρωπαίκής Επιτροπής, ενώ τη διακυβέρνηση της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας είχαν οι Χέλμουτ Κολ, Φρανσουά Μιτεράν και Μάργκαρετ Θάτσερ... Καθείς και οι προτιμήσεις του!

by fimotro

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...