Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΝΑΤΟ: "ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ... "


Μπορεί να διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους οι ΑμερικανοΝΑΤΟϊκοί της ISAF ότι σκοπός τους είναι να μην προκαλούν απώλειες αμάχων κατά τις επιχειρήσεις τους και να το επαναλαμβάνουν εμφατικά, στην πράξη όμως αυτό δεν τηρείται. Το αίμα αμάχων ρέει σχεδόν καθημερινά, και ευθύνονται και άλλοι γι' αυτό πλην του ΝΑΤΟ... Στη νότια επαρχία Ουρουζγκάν, βόρεια της Χελμάντ, 27 άμαχοι, γυναίκες και παιδιά στην πλειονότητά τους, σκοτώθηκαν όταν η αυτοκινητοπομπή με την οποία ταξίδευαν προς τη γειτονική επίσης επαρχία Κανταχάρ βομβαρδίστηκε από ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη. Λίγες ώρες αργότερα, στην επαρχία Ναγκαρχάρ στο ανατολικό Αφγανιστάν, βομβιστής αυτοκτονίας σκότωσε τουλάχιστον 15 ανθρώπους, μαζί με τον κύριο στόχο του, τον πρώην μουτζαχεντίν πολέμαρχο και κατοπινό γενικό υπεύθυνο υποθέσεων προσφύγων της περιοχής, Μοχάμεντ Χατζί Ζαμάν. Η αφγανική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε, καταδικάζοντας τον φονικό βομβαρδισμό, χαρακτηρίζοντάς τον «αδικαιολόγητο». Το ΝΑΤΟ παραδέχτηκε ότι «έκανε λάθος», ότι οι πιλότοι των αεροσκαφών νόμισαν πως είχαν να κάνουν με κομβόι ανταρτών οι οποίοι πήγαιναν να ενισχύσουν τις τάξεις των Ταλιμπάν, και ανακοίνωσε ότι ξεκινά έρευνα για το τραγικό συμβάν. Ο ανώτατος διοικητής της στρατιωτικής δύναμης της ISAF, στρατηγός Στάνλεϊ Μακ Κρίσταλ, επισκέφθηκε τον Αφγανό πρόεδρο Χαμίντ Καρζάι για να του διατυπώσει αυτοπροσώπως τις ΝΑΤΟϊκές απολογίες... Το μόνο που δεν έχει γίνει γνωστό είναι αν τα "συγχωροχάρτια" δεν είναι μόνο προνόμιο του πάπα, αλλά τα δίνουν και Αφγανοί πρόεδροι επί ΝΑΤΟΥ "κρεμάμενοι"...


by fimotro

https://blogger.googleusercontent.com/tracker/849497162816543250-6708960160620631538?l=fimotro.blogspot.com

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...