Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η "επανάσταση" των γυναικών...


Η Μανουέλα Μάγιερ χαρακτηρίστηκε «κακή μητέρα», εξοστρακίστηκε από τις άλλες μητέρες και δέχθηκε τις επιπλήξεις γειτόνων και συγγενών, ενώ μια γυναίκα άρχισε να της φωνάζει στο σούπερ μάρκετ. Το έγκλημά της; Έγραψε τον 9χρονο γιο της στα απογευματινά μαθήματα που προσφέρει το σχολείο της πόλης όπου ζουν και... επέστρεψε στη δουλειά.
«Μου έλεγαν: “Γιατί έκανες παιδιά, αφού δεν μπορείς να τα φροντίσεις;”, λέει η 47χρονη Γερμανίδα. Όπως θυμάται όμως, όταν πριν από 21 χρόνια απέκτησε τον πρώτο της γιο χωρίς να έχει παντρευτεί, κανένας δεν είχε ενοχληθεί. Στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, τα περισσότερα σχολεία στη Γερμανία τελειώνουν τα μαθήματα ακόμα νωρίς το μεσημέρι, μια παράδοση που άρχισε πριν από 250 χρόνια. Το 1763, η Πρωσία τότε ήταν η πρώτη χώρα που έκανε υποχρεωτική την εκπαίδευση των παιδιών. Το σύστημα του σχολείου της μισής ημέρας εφαρμόστηκε για να μπορούν να προσφέρουν τα παιδιά στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Έναν αιώνα αργότερα, όταν η Γαλλία και η Βρετανία καθιέρωσαν το σύστημα των ολοήμερων σχολείων, ο γερμανικός τρόπος είχε ήδη βαθιές ρίζες. Και καθώς διατηρήθηκε, εξελίχθηκε σε μια άποψη που θέλει τις Γερμανίδες μητέρες να περνούν περισσότερες ώρες με τα παιδιά τους απ΄ ό,τι άλλες Ευρωπαίες ώστε να τα μεγαλώσουν πιο σωστά.
Οι παράγοντες
Στις ανεπτυγμένες χώρες οι κοινωνικές αλλαγές και οι οικονομικές ανάγκες έχουν οδηγήσει τις εργαζόμενες γυναίκες να είναι ίσες σε αριθμό με τους άνδρες και να διαθέτουν εξίσου υψηλή μόρφωση. Και πλέον αναζητούν νέους τρόπους να συνδυάσουν την οικογενειακή ζωή και τη μητρότητα με έναν πιο δραστήριο κοινωνικό ρόλο.
Το σχολείο της μισής ημέρας στη Γερμανία δεν το επηρέασαν ούτε η φεουδαρχία ούτε η άνοδος και η πτώση του Χίτλερ ούτε το γυναικείο κίνημα της δεκαετίας του 1970 και η επανένωση με την Ανατολική Γερμανία. Τώρα, μπροστά στις οικονομικές ανάγκες όμως υποχωρεί: με έναν από τους χαμηλότερους ρυθμούς γεννήσεων στον κόσμο και μπροστά στο φάσμα της έλλειψης εξειδικευμένου εργατικού προσωπικού και την πτώση του μορφωτικού επιπέδου, οι Γερμανοί το ξανασκέφτονται. Από το 2003, σχεδόν το 1/5 των 400.000 σχολείων της χώρας απέκτησαν και απογευματινά προγράμματα.
Οι γυναίκες ήδη αποτελούν την πλειονότητα των αποφοίτων πανεπιστημίων στις 30 χώρες του ΟΟΣΑ. Φέτος, θα ξεπεράσουν το 50% των εργαζομένων στις ΗΠΑ. Εάν προσθέσουμε σε αυτό και ότι η οικονομική κρίση πλήττει παραδοσιακές ανδρικές δουλειές- στη Γερμανία μόνο 10.000 από τους 230.000 που έχασαν τη δουλειά τους πέρσι είναι γυναίκες- βλέπουμε μια νέα πραγματικότητα να διαμορφώνεται.

TΗΕ ΝΕW ΥΟRΚ ΤΙΜΕS
Της Κatrin Βennhold
(αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...