Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επιτέλους τέρμα στα μπλόκα...


Όπως έχουμε πληροφορηθεί όλοι μας από τα ΜΜΕ οι αγρότες έκλεισαν πάλι τον δρόμο!!!Φυσικά,πλέον δεν είναι έκπληξη.Έχουμε συνηθίσει κάθε χρόνο με το που μπαίνουμε στο χειμώνα λίγο μετά τις γιορτές( έτσι για να χωνέψουν τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα) αφού έχουν τελειώσει τις δουλείες τους να κλείνουν οι αγρότες του δρόμους.Παραταγμένα στη σειρά τα τρακτέρ και με τους «κόκκινους» και «γαλάζιους» συνδικαλιστές να στέκονται μπροστά και με ένα νεύμα τους να ξεσηκωθούν και να μπουν στη Ρώμη!!!

Η συγκεκριμένη λογική πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει.Πρέπει να πει κάποιος σε αυτούς ότι η ελευθερία τους τελειώνει εκεί που αρχίζει η δική μας.Δεν γίνετε κανείς να κλείνει τους δρόμους,λες και είναι δικοί του.Μπορώ να αντιληφθώ τα δικαιώματα τους αλλά δυστυχώς με αυτό τον τρόπο πρέπει να καταλάβουν ότι φέρνουν τον κόσμο απέναντι τους.

Βέβαια,θα πρέπει να παρατηρήσω ότι μου έκανε μεγάλη έκπληξη το ότι οι αγρότες δεν μπαίνουν σε μια λογική διαλόγου όπως τους πρότεινε η υπουργός.Μπροστά,σε όλο τον κόσμο,στις τηλεοράσεις να ακούσουμε τα «δίκαια» αιτήματα τους,να ακούσουμε την άποψη του υπουργείου και της κυβέρνησης.Νομίζω ότι αυτό θα συμβάλλει στη κοινή γνώμη και όχι να κλείνετε τους δρόμους εις βάρους τον συμπολιτών σας.

Πάντως,αν συνεχιστεί το χάλι με τους αγρότες να κλείνουν τους δρόμους με το έτσι θέλω όποτε θέλω (αν και δεν τους έχω δει να κλείνουν ποτέ τους δρόμους το καλοκαίρι,που έχουν να μαζέψουν την σοδειά του!!!)θα πιστέψω ότι δεν υπάρχει κράτος γιατί αν υπήρχε θα τους μάζευε,έλεος!!!!

Τέλος,αναρωτιέμαι γιατί οι αγρότες τα βάζουν κάθε φορά με το κράτος όταν αυτοί που τους εκμεταλλεύονται είναι οι μεσάζοντες που αισχροκερδούν εις βάρος τους.Επομένως,αντί να κλείνετε τον δρόμο και δεν μας αφήνετε να περάσουμε καλό θα ήταν να κλείσετε την αυλή των μεσαζόντων που σας εκμεταλλεύονται.Αλλά μήπως οι μεσάζοντες είναι μαζί με τους αγρότες στα μπλόκα;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...