Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑ...


Οι Έλληνες πολίτες είναι από τους πλέον δυσαρεστημένους της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο για την κατάσταση της οικονομίας της χώρας τους - 92% έναντι 75% του κοινοτικού μέσου όρου- όσο και για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας- 78% έναντι 62%- ενώ έντονη δυσαρέσκεια εκφράζουν και για την απασχόληση, την υψηλή δηλαδή... ανεργία, σε ποσοστό 94%. Αυτό αποκαλύπτει το τελευταίο ευρωβαρόμετρο για την Ελλάδα που καλύπτει την περίοδο του περασμένου φθινοπώρου.
Τα περισσότερα στοιχεία παραμένουν αμετάβλητα σε σύγκριση με την άνοιξη. Διαφοροποίηση ωστόσο παρουσιάζεται στον δείκτη της δυσαρέσκειας των πολιτών για την καθημερινή τους ζωή. Το τελευταίο ευρωβαρόμετρο δείχνει πως 6 στους 10 Έλληνες δηλώνουν ικανοποιημένοι, ενώ λίγους μήνες πριν το 56% δήλωνε δυσαρέσκεια- επρόκειτο μάλιστα για ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ένωση. Και ενώ ακόμα το ποσοστό είναι υψηλό- 42% έναντι 22% του κοινοτικού μέσου όρου- υπάρχει όμως μια θεαματική υποχώρηση 14 ποσοστιαίων μονάδων που θα πρέπει να αποδοθεί στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και στις προσδοκίες ή την αισιοδοξία που αυτή δημιούργησε.
Για τις προβλέψεις των πολιτών για την ερχόμενη χρονιά, οι Έλληνες πολίτες κατατάσσονται σε αυτούς που προβλέπουν στασιμότητα- ούτε βελτίωση ούτε επιδείνωση της κατάστασής τους. Όμως, η έρευνα πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο, όταν δεν είχαν ακόμη εξαγγελθεί τα «δύσκολα» μέτρα της κυβέρνησης και δεν είχε γίνει η επίθεση εταίρων και αγορών προς την ελληνική οικονομία για αυστηρή δημοσιονομική πολιτική.

Ρεπορτάζ : Ειρήνη Δ. Καρανασοπούλου
(από ΤΑ ΝΕΑ)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όλα όσα δεν άκουσα...

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις όλων για το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη και αφού η περίοδος του πένθους έληξε μπορώ να πω το τι δεν άκουσα. Για αρχή θα ήθελα να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός για την απώλεια του ανθρώπου -και το πένθος  της οικογένειας του- παραμένει, αλλά η ιδιότητα του πολιτικού τον  αφήνει στη  δημόσια κρίση. Δεν άκουσα λοιπόν για την αποστασία, για τα ειδικά δικαστήρια, για το "Βρώμικο '89", τη Mayo, την ΑΓΕΤ, τα σκάνδαλα με τους 470 φακέλους, τα οικονομικά προβλήματα που άφησε η θητεία του ως Πρωθυπουργός της Χώρας. Για το τέλος, κράτησα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του και το Σκοπιανό. Για το μόνο που αναρωτιέμαι μετά από όλες τις πολιτικές αγιογραφίες που του φτιάξανε μήπως είχε δίκιο όταν έλεγε, ότι στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μετά από 10 χρόνια...

Κείμενο 30 στελεχών καταγγέλλει τον Βενιζέλο ως «παρανυφάκι του Σαμαρά»

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  Η αποκαρδιωτική εικόνα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι τουλάχιστον δεδομένη.Τα media σε ρόλο Μαέστρου προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταστήσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το δίπολο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ: Μνημόνιο ή Επανάσταση. Αναμφίβολα όμως, καμία από τις δυο πολιτικές οντότητες δε μπορεί να αποτελέσει εγγυητική δύναμη για τη σταθερότητας της χώρας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναζητά τον «καταλληλότερο» ανάμεσα σε ακατάλληλους. Εγγυητική δύναμη δε μπορούν να αποτελέσουν ούτε οι ευκαιριακές κομματικές συσπειρώσεις που η ανομοιογένεια και η έλλειψη προγράμματος για τη χώρα συμπληρώνει το παζλ των ακατάλληλων με …επικινδυνότητα: διάττοντες αστέρες, που απλώς «μας ψεκάζουν» με φωνές – αλαλαγμούς χωρίς ουσία. Η απουσία πολιτικών οραμάτων και κυρίως οραματιστών, οδηγεί τη χώρα – ιδεολογικά άοπλη και κατακερματισμένη – σε πολιτικές που κάθε άλλο παρά της εξασφαλίζουν κύριο ρόλο και διαπραγματευτική δύναμη στις σύγχρονες διεθνείς εξελ...

Η δική μου πρώτη φορά…

Η πρώτη φορά είναι πράγματι σημαντική και οι συνέπειες μεγάλες για την ψυχοσύνθεση σου, για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσεις. Η πρώτη σου φορά βλέπεις θα σε ακολουθεί για πάντα. Μια θύμηση που θα στοιχειώνει το μυαλό σου και θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που θα πάρεις στη ζωή σου. Ο σταυρός που θα κουβαλάς και θα ξέρεις καλά μέσα σου ότι είναι η μόνη σου περιουσία. Η δική μου πρώτη φορά ήταν το 1991. Μόλις 10 χρονών!!! Βγαίνεις από τον αγγελικά πλασμένο κόσμο που έχεις φτιάξει σαν παιδί. Η στιγμή που οι καταστάσεις σε καλούν να αποφασίσεις, να ενηλικιωθείς, να αφήσεις πίσω την παιδική αθωότητα και να αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα. Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη άσκηση βίας; Πορείες, σημαίες, συνθήματα και πολύς κόσμος. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από τους απολυμένους της ΕΑΣ (αστικά λεωφορεία). Εκεί σε εκείνους τους δρόμους ήταν η πρώτη φορά μου. Δίπλα σε άτομα που εμπιστευόμουνα τον αδερφό μου, τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μόλις είχ...